een kajak paradijs in Kroatië.
Mijn kajak laat ik voorzichtig het azuurblauwe water in glijden. De golfjes kabbelen zachtjes om me heen en de zonnestralen schitteren op het heldere water oppervlakte, waardoor de bodem zichtbaar is, in de verte zie ik de contouren van heuvelachtig eilandjes.
Als dit geen weekje relaxen en genieten wordt…
Gisteren zijn we aangekomen op het eiland Levernaka, na een boottochtje van zo’n 4 uur varen vanaf Sv Filip Jacov, het meetingpoint voor de deelnemende kajakkers aan het 8 daagse kajakvakantie in de Kornati archipel gelegen in de Adriatische zee.
Ons groepje bestaat uit deelnemers afkomstig uit Nederland, Oostenrijk en Zwitserland, in de leeftijd van 10 tot 50 plus. De eerste deelnemers heb ik ontmoet in de hotellobby van het hotel Mediteran in Zadar, waar we opgehaald zouden worden door Jogi een van de gidsen.
Precies op tijd verscheen hij in het hotel en na een korte kennismaking gingen we op weg naar Sv Filip Jacov waar de overige deelnemers en twee kleine motorbootjes op ons wachtten.
Nog even de inkopen doen voor een lunchpakket en we zijn klaar om de bootreis aan te vangen.
Mijn kayak werd voorzichtig aan boord gebracht en stevig vast gemaakt.
Een bijzonder gezicht je kano op het voorplecht van een motorboot.
Voor de overige deelnemers waren de dag ervoor al de huurkajaks en proviand overgebracht naar een basiskamp Levernaka, het eiland, waar vandaan we de omgeving zouden gaan verkennen.
In een kalm tempo laveerden de bootjes langs de vele eilandjes, weg van de drukte op het vaste land op weg naar het verder gelegen Kornati archipel, bestaande uit een groot aantal (meer dan 100) rotsige eilandjes met weinig begroeiing.
Aangekomen op Levernaka wordt de bagage met een transport karretje via een katrolletje vanaf de aanlegsteiger hogerop aan land gebracht.
Zacht snort het mechanisme van dit vernuftige hulpje.
Naast de bagage wordt ook een voorraad proviand verplaatst. Alles moet van het vaste land worden aangevoerd, op de eilandjes is niets behalve wat bomen en schapen.
Jogi en Bafo, twee stoere kerels, die tijdens onze reis als gids aanwezig zullen zijn, laten ons de tentjes zien, die her en der verspreid staan opgezet in de kleine boomgaard met bloeiende oleanders, amandelbomen, vijgen-, olijven- en pijnbomen.
Het blijkt een van de weinig officiële kampeerplekjes te zijn in de Kornati archipel.
Het bordje met de aanduiding “eensters camping” had ik al zien staan en daarmee was ook niets te veel gezegd.
Een gammel toegangshekje aan het begin van een paadje leidt naar een oud toiletgebouwtje met een douche, en verder geen voorzieningen.
Simpel en eenvoudig.
Het terrein is rotsig en ongelijk, maar het uitzicht over de zee is fantastisch.
Omdat ik als enige solist binnen dit gezelschap aanwezig ben krijg ik een tentje toegewezen wat verder weg van de anderen tentjes, vlakbij het kiezelstrand.
Bafo vraagt of ik dit een goed plekje vindt, zo niet, dan wil hij het tentje wel ergens anders op gaan zetten..zo’n plekje vlakbij zee lijkt me prima, dus beleefd sla ik zijn hulpvaardigheid om het tentje te verplaatsen af.
We krijgen alle tijd om onze tentjes in te richten en wat rond te kijken op het kampeerterreintje.
Bij de eenvoudige familie taverne, gelegen aan de toegangssteiger, vindt ik een prima schaduwrijk onder een grote pijnboom plekje met uitzicht over zee.. het begin van een weekje genieten met zon, zee en kajakken.
De eigenaren van de taverne maken een maaltijd voor ons klaar, gebakken makreel en een soort van paling, daarbij aardappels en sla. Het smaakt prima!
Na de maaltijd legt Jogi een waterkaart van de omgeving op tafel en vertelt over de plannen voor de komende week.
Hoever we kunnen gaan hangt af van de vaarconditie, de wensen van de groep en de Bora wind.
Boven alles staat voorop bij Jogi en Bafo, een ontspannen vakantie en veel genieten!
Dag 1: safety instructions
Om 7.15 worden we aan het ontbijt verwacht.
Jogi en Bafo zijn geroutineerd bezig met brood snijden en koffie zetten.
De plastic kommetjes en bordjes bieden een vrolijk aangezicht op de ontbijttafel.
Het ontbijt smaakt prima. Na de afwas in het zeewater, ontvouwt Jogi het plan voor de eerste dag.
Beginnen met wat oefenen in het baaitje om daarna een stukje te gaan varen.
Lijkt me een prima idee!
We krijgen het dringende advies water en een zonnebril mee te nemen, hoofdbedekking en lange mouwen te dragen.
Ook adviseren ze om ten alle tijden sandalen of kanoschoentjes te dragen vanwege de scherpe rotsen.
De kajaks liggen klaar op het zand en de indeling is snel gemaakt.
Een aantal duo boten wordt toebedeeld aan de jongste kinderen, zodat ze samen met een volwassenen kunnen varen.
Mijn privé rode kajak is een dissonant in gele kajakvloot.
Zorgvuldig worden door Jogi en Bafo de voeten steuntjes en roertjes aangepast.
De roerbediening uitgelegd en voorgedaan hoe de dekluiken gebruikt moeten worden.
Zittend in de schaduw bekijk ik dit tafereeltje, heb je toch voordeel als je met je eigen kajak vaart….
Na de aanpassingen leggen de beide heren uit hoe de peddel vastgehouden moet worden en hoe de peddelbeweging uitgevoerd zou moeten gaan worden..de meesten hebben nog nauwelijks peddel ervaring en absorberen de gegeven informatie..
Na de uitgebreide uitleg worden de boten te water gelaten en krijgt men instructie hoe in te stappen..dat is even wennen…als je dit nog nooit hebt gedaan.
Uiteindelijk zit iedereen in de boot en beginnen we met wat vaaroefeningen in de baai, waar ik ook aan mee doe, want het wachten in de warme zon begint zijn tol te eisen.
Keer op keer maken we een rondje tot dat er tevreden geknikt wordt.
Als laatste staat op het programma omgaan met spatzeiltje. Een voor een worden we bij Jogi geroepen en tijdens een uitleg praatje duwt hij je onverwacht om, zo ziet hij direct hoe je reageert. Ook ik ontkom niet aan zijn behandeling.
Dit truckje heb ik al vaker gedaan dus blijf ik rustig onderste boven hangen en trek het panieklusje traag los om uit mijn kajak te glijden. Oke,test goed volbracht..ik mag mee..
Na deze veiligheidsprocedure en een lunch op de campsite lopen we terug naar het strandje om opnieuw in de boten te stappen voor het eerste peddeltochtje op zee.
Jogi gaat voorop en als een groep eendjes varen we achter hem aan..
Rustig peddelen we rond Levernaka om na een oversteekje te eindigen op het nabij gelegen Kornat.
De kajaks worden boven de waterlijn gelegd en we maken ons op voor een korte hiking naar een oud fort Tureta op een van de toppen van het eilandje.
Voorzichtig klauteren we over de scherpe stenen naar de overblijfselen van het fort ……om van daaruit de omringende eilanden te kunnen bekijken. Wat een prachtig uitzicht!
Na een verkoelende duik in het water keren we rustig peddelend terug naar Levernaka.
Mijn kajak dans vrolijk over de golfjes heen, morgen toch maar wat meer ballast aan boord nemen voor de stabiliteit..zo’n lege kajak op zee ben ik niet gewend…
Dag 2: Terug naar Kornat
Via een andere route keren we vandaag opnieuw terug naar het eilandje Kornat, de weersomstandigheden en de ervaring van de deelnemers laat het niet toe om een stevige kajak tocht te gaan maken.
We passeren diverse eilandjes, nauwelijks begroeid, vol rotsen en uitgedroogde struikjes.
Hoe hier schapen aan hun kostje kunnen komen is mij een raadsel.
Geen sappig gras en zoet water poeltjes.
Op het eilandje staat een klein kerkje de Holy Mother of Tarca, uit de Byzantijnse periode, gemaakt ter ere van de vissers.
Daarna beklimmen we via smalle paadjes naar de hoogste punt van het eilandje, van waar we een groot deel van de archipel kunnen bekijken.
Een hele klim in de hitte, maar het is de moeite waard!
Na een afkoelend duikje in het water keren we terug naar ons stekkie.
Bafo en Jogi gaan zich bezig houden met het diner en wij kijken belangstellend toe!
Dag 3: Bora
Bij het ontbijt zien we zorgelijke blikken bij Jogi en Bafo. De weersvoorspellingen zijn niet goed voor een dagje peddelen, want er wordt een Bora verwacht.
Kijkend over de zee zien we toenemende witte schuimkoppen ontstaan.
Het besluit om vandaag niet te gaan varen komt dan ook niet echt onverwacht.
Zo’n Bora wind kan vrij snel op komen zetten en zich ontwikkelen tot een stevige en vernietigende windkracht.
Op de eilandjes zijn niet zoveel strandjes en schuilmogelijkheden te vinden dus gaan varen is vragen om problemen.
Al snel merken we dat de wind verder aan begint te trekken en er een stevige bries over Levernaka begint te waaien.
Ach een dagje doorbrengen onder een pijnboom in de luwte en uit de wind, met een boek is ook geen straf..
Dag 4: Wat zie ik…
De tocht van vandaag brengt ons naar het eilandje Mana en Piskeria met een klein dorpje.
In de schaduw leggen we onze boten neer, en na een korte verkenning van het dorpje en het eten van een ijsje, gaan we onder leiding van Bafo beginnen aan een wandeling.
Via olijven boomgaarden klimmen we langzaam om hoog naar de hoogste top van dit eilandje.
Door de brandende zon, is het een vermoeiende wandeling, maar het bereiken van de top vergoed veel en geeft ons een fraai uitzicht over het eilandje.
Na een poosje nemen we dezelfde weg terug via de smalle paadjes en de olijvenboomgaarden. Ondertussen heeft Jogi voor ons de lunch klaargemaakt en we genieten van de tonijnsalade met stukken brood.
Vanaf ons lunchplekje varen we terug richting open zee.
De golfslag is te stevig om langs de kliffen te varen waar de Kornati eilanden bekend om staan.
In de luwte van een eilandje gaan we aan land en wandelen en klauteren we richting de kliffen.
Jogi en Bafo weten een beschut liggende klif te vinden, vlakbij een inhammetje.
Vanaf deze klif kan je met een stevige duik het water in springen.
Onze jongelui laten zich deze kans niet ontnemen en een voor een springen ze in het zilte nat en de oudere jeugd…die maakt er de foto’s van!
Nadat iedereen zijn sprong heeft gemaakt keren we terug naar de kajaks om terug te varen richting de campsite.
Genietend van de omgeving dobber ik aan de staart van ons groepje.
Ineens wordt mijn blik getrokken door opspattend water.
Zie ik het goed? Het kan niet missen, twee dolfijnen schieten door het water en laten hun rugvinnen en snuitjes zien.
Ik gebaar richting Bafo, die altijd de achterhoede vormt, en hij steek ter bevestiging zijn hand op!
Ook hij ziet de grijze gestroomlijnde dolfijnen door de golven dartelen.
Helaas voor de overige deelnemers duiken de dolfijnen onder water bij het naderen van een speedbootje.
We blijven nog even ronddobberen, maar de beide “flippers” laten zich niet meer zien..een beetje teleurgesteld varen we verder.
Bij het naderen van ons “eiland” neemt de deining nog even stevig toe.
De golven lijken van alle kanten te komen, niet mijn favoriete golven en af en toe een laag steuntje gebruikend blijf ik overeind.
Blij toe, als het langer had geduurd, was ik vast zeeziek geworden….
Op het strandje geeft Bafo me nog een compliment, dat ik de dolfijnen zo snel gezien had.
Hij vertelt, dat dit voor het eerst was, dat hij hier dolfijnen had gezien.
Dag 5: omgeving verkennen.
Het begint een ritueeltje te worden, na het opstaan dobberen en zwemmen in zee en daarna aanschuiven aan de gedekte ontbijttafel.
Vandaag staat op het programma via de noordkant van Levernaka de omringende eilandjes te verkennen.
Er staat wat golfslag. Het is niet altijd mogelijk om de hele tocht in de luwte van de eilandjes te varen. Een paar mede vaarders wordt het gedein door de golven een beetje te veel en vertonen tekenen van opkomende zee ziekte.
Voor de lunch maken we halt bij een strandje met een grote boom. Heerlijk, want dan kunnen ze even bijkomen en is er ook schaduw!
De meeste eilandjes zijn particulier bezit. Ook zijn er niet zoveel strandjes waar je de kajaks aan land kan brengen. Maar de beide heren weten feilloos de weg in dit gebied en kennen alle geschikte plekjes.
Na de lunch varen we via een andere route terug.
Door de kale heuvels lijkt het net of je in de Sahara vaart, maar dat is gezichtbedrog, want de eilandjes bestaan grotendeels uit rotsen en op de strandjes is nauwelijks zandafzetting.
De enige levende wezens die je ziet zijn wat kleine groepjes schapen en verscholen onder stenen kom je af en toe een schorpioentje tegen
Dag 6: Schuilen, water in de tent
Tijdens het ontbijt horen we in de verte het gerommel van onweer.
Al snel gevolgd door flitslichten.
Als de buien snel over trekken kunnen we gaan varen aldus Jogi.
In dit gebied ben je nooit zo zeker van het weer, het kan alle kanten op gaan.
Helaas voor ons dit keer niet. Het onweer wordt heviger en de wind neemt toe in kracht.
We krijgen de opdracht de tenten goed af te sluiten en geen losse materialen buiten te laten liggen. Voor de zekerheid nog maar even langs de boten gelopen en ik ben niet de enige, Bafo en Jogi zijn hetzelfde van plan.
De kajaks liggen er goed bij.
De eerste druppels beginnen uit de donkere wolken naar beneden te druppen en met z’n allen verschansen we ons in een ruimte van de taverne, waar we een prima uitzicht hebben op de omgeving.
Net voor de bui in alle hevigheid losbarst zien we diverse zeilbootjes de baai in varen om een beschut plekje te zoeken.
De wind striemt over het water en hagelstenen kletteren naar beneden.
De afvoerpijpen kunnen het water niet aan en in de ruimte waar we verblijven zien we het water over de vloer stromen.
De jongelui vermaken zich prima met kaart spelletjes en de ouderen verschansen zich met een boek. Afwachten maar… de dag is nog lang..
Van Jogi horen we dat de buien rond de middag weg getrokken zullen zijn…
Na de lunch wordt het inderdaad helder en neemt de buien activiteit af.
Ik besluit eens bij mijn tentje te gaan kijken of die de bui heeft doorstaan.
Het tentje staat nog stevig overeind, maar wel in een enorme plas water, omdat door de muurtjes op de campsite het water niet weg heeft kunnen lopen.
Slaapzak en matje zijn drijfnat geworden en mijn kano uitrusting in de voortent ligt in een modderplas rond te dobberen…
Met de zee dichtbij begin ik met het schoonspoelen en al snel hangt alles te drogen onder de bomen..
Van Jogi krijg ik te horen dat er voor mij vandaag een mogelijkheid is om van het eiland te vertrekken. Of ik hier gebruik van wil maken?…de andere optie is de dag erna, maar wanneer is erg onzeker, omdat er erg veel slecht weer in aantocht is en er mogelijk pas aan het eind van de dag vertokken zal worden. Mijn reisschema naar huis biedt niet zoveel ruimte dus besluit ik de eerste mogelijkheid aan te nemen, dan maar met natte spullen naar huis.
Jogi gaat ook naar het vasteland om inkopen te doen en de nieuwe groep gasten op te halen.
Mijn kajak kan mee met een van de toeristenboten en zelf krijgen we een plekje op een andere boot, die wat sneller vaart.
De buien zijn inmiddels voorbij en het weer is opmerkelijk snel verbeterd. Een aantal van mijn mede vaarders gaan nog een kort stukje peddelen met Bafo.
Snel zeg ik ze gedag en neem afscheid van ze.
De week ging snel voorbij en ik besef, dat ik hier nog vaker zou willen varen, omdat ik nog lang niet alles heb gezien…
Ria