Artikelindex

 

Maandag 2 oktober (zesde vaardag)

Het brood was wonderwel goed gelukt. Iedereen was er erg over te spreken. Het zag er inderdaad goed uit.

Vandaag was iedereen snel klaar. We waren om 7 uur opgestaan en om half 9 zaten we alweer op het water. En dan was er nog wel bacon met eieren voor het ontbijt.

En inderdaad is het harder gaan waaien vandaag. Dus hoe eerder we op het water zitten des te beter. Zodra we om de hoek komen zien we inderdaad al aardig wat golven. Maaike verbaast iedereen door direct flink door te gaan varen. Ze vermaakt zich (tot haar eigen verbazing) wel in de golven.

Het eerste stuk vind ik ook nog wel leuk om te doen. Er is inderdaad wel veel wind, maar de golven vallen nog wel mee en tegen de wind in komen is nog geen probleem.

Als we onderweg zijn komen we nog door wat mooie gebieden met tunnels waar je doorheen kunt varen, erg mooi allemaal.

Ondertussen worden de golven steeds hoger en de wind sterker. We stoppen even in een inham uit de wind om weer even te hergroeperen en even op adem te komen.
Dan is het nog zo'n 100 meter naar de pauzeplaats. Rod en een aantal van de heren gaan eerst op onderzoek uit om te zien hoe het bij de gewenste pauzeplaats is. Ik blijf nog bij de rest wachten, laat de heren eerst maar gaan kijken. Maar Rod roept me, ik moet ook met de eerste groep mee. Dus ik volg dan maar en zie wel hoe het gaat.
We gaan eerst door een doorgangetje, wel leuk, en komen dan midden in de golven terecht. Dat is minder leuk. Er lijkt hier nog meer wind te staan en nog hogere golven. Ik herinner me dit stuk nog van vorig jaar. Toen hadden we hier ook al zoveel wind. Om bij de pauzeplaats te komen moet je een stuk haaks op de wind varen en ik zie dat even niet zitten. Hoge golven (tussen de 2 en 3 meter) en veel wind van opzij. Gelukkig zijn Peter en Brigitte achter me en ik wacht tot zij er zijn. Ik heb even wat morele steun nodig…. Maar iedereen haalt het en we kunnen even op adem komen en onze notenrepen opeten.
Bij aankomst begint Rod een beetje te mopperen, direct nadat ik het eerste groepje was gevolgd waren de anderen ook gaan varen en dat was niet de bedoeling geweest. Communicatiefoutje, kan gebeuren.

Rod maakt duidelijk dat we het volgende stuk toch echt als een groep bij elkaar moeten blijven.
Als we de lagune uit varen zijn er nog steeds flinke golven, echt blij ben ik er niet mee. Doordat Brigitte de bocht wat te ruim neemt, ze dacht dat dat moest ivm rotsen aan de rechterkant van de uitgang, lukt het haar niet meer goed om de kayak tegen de wind in te krijgen. Rod roept naar Marcel dat ie Ria moet gaan slepen, haar tempo ligt te laag om snelheid tegen de wind te krijgen. Zelf sprint ie naar Brigitte om haar te helpen en te slepen zodat ze wat makkelijker tegen de wind in komt. Het slepen is niet echt slepen, de gesleepte moet echt wel zelf varen. Alleen blijft de boot dan beter op koers waardoor de gesleepte niet al zijn/haar kracht kwijt is aan het corrigeren van de boot. Aangezien Ria niet gesleept wil worden, maar Marcel gelijk flink de vaart erin zet moet ze wel sneller gaan varen en dat doet ze dan ook.

Uiteindelijk varen Marcel, Maarten, Ria en ik voorop en we zijn al gauw de rest van de groep kwijt. Maar dat gaat toch al snel met deze golven, dan zie je elkaar op een gegeven moment niet meer.

In de tweede groep blijkt dat ook Maaike gesleept moet worden, ook zij heeft moeite met de boot op koers te houden. Ook Dik komt in de problemen als zijn boot door de wind gedraaid wordt en hij de boot niet meer zelf tegen de wind in krijgt.

Dus een beetje brak komen we aan bij onze stopplaats. Dik is bekaf en er zijn er meer die het even gehad hebben. Ikzelf voel met ook niet echt lekker, ben misselijk en mijn darmen spelen op. Dus even pauzeren hebben we wel nodig.

We hebben met windkracht 6 tegen gevaren en dat is toch wel erg zwaar. We besluiten om tot drie uur te wachten om te zien of de wind minder wordt. De voorspelling is dat de wind terug gaat naar 5 vanavond en morgen begint met 4 en eindigt met 2.

Om 3 uur besluiten we om hier te blijven en morgen een stuk terug te varen. Marcel moet immers ook weer op tijd terug zijn als ie het vliegtuig naar Athene wil halen. Rod vind dat we de juiste beslissing hebben genomen. Zelf ben ik ook wel blij, door al die spanning op het water zijn mijn darmen aardig van slag. Gelukkig heeft Brigitte Diacure bij zich en na een uurtje begint die te werken en voel ik me ook weer wat beter.
Misschien morgen ook wat nemen bij het ontbijt? Om de darmen alvast tot rust te brengen?

We brengen de rest van de dag door op het strand. Iedereen, behalve Maarten en ik, besluiten om naar boven te klauteren en een wandeling over de toppen van de bergen hier te maken. Ik vind het te steil, naar boven zie ik nog wel zitten, maar naar beneden niet. Dus blijf ik maar liever beneden.

Dus terwijl zij zich warm maken met de wandeling, ga ik lekker zwemmen en geniet van het zonnetje.

Als ze terug komen hoor ik dat daar boven resten van een mijn te vinden zijn. Maar niemand had een lampje mee genomen, dus zijn ze niet binnen gaan kijken.

's avonds wordt een lekkere macaronimaaltijd klaargemaakt en Rod probeert weer een brood te bakken, de vorige was goed gelukt, dus.... Maar deze keer heeft ie gewone bloem bij zich, zonder gist. Dus we verwachten niet dat het wat gaat worden dit keer en dat zeggen we ook, maar Rod denkt dat het zo ook moet lukken. We zien het morgen wel.

Rod belt nog naar huis voor de weersvoorspelling van morgen. Deze zijn goed, beginnend met 4 en afnemend naar 2.

Er wordt besloten om morgen een stukje te varen naar het noorden en dan te zien hoe het water is. Mogelijk kunnen we toch het rondje nog afmaken.

We zien het morgen wel.