De wekker gaat om half zeven. Dat valt nog mee als je met het vliegtuig op stap moet. Met de rest van de groep hebben we afgesproken om de trein om één voor negen te nemen naar Schiphol. We nemen de bus van half negen en waren precies op tijd op het station. We waren de laatste van de groep, de rest was al op het perron gearriveerd.

Maandag

Wonder boven wonder vertrok de trein precies op tijd en waren we rond kwart voor tien op Schiphol, mooi op tijd om in te checken. Alleen Ria was er nog niet, die zou door haar zus worden gebracht en rond tien uur daar zijn.
Bij het drop-off point op haar gewacht en gebeld waar zij nu was? De A2 bleek helemaal vast te staan en zij had besloten om dan maar met de trein te gaan en zou dus wat later komen. We moesten maar vast verder gaan en dan zouden we haar zien bij de Gate. Ok?, doen we dat.
Bij het controle-punt, waar de handbagage en de passagiers gecheckt worden, kwamen we Oscar tegen. Die zou met een eerdere vlucht gaan en we hadden eigenlijk verwacht om hem pas in Athene te zien. Dus dit was wel erg toevallig. Gezamenlijk wat gaan drinken en toen ging hij naar zijn vliegtuig. Bij de Gate kwamen we Ria dan toch tegen, ook zij had het op tijd gehaald. De vakantie was begonnen!
De vlucht was keurig op tijd en in Athene ging ook alles goed, eerst de bus, toen nog twee haltes metro. Wel handig als je er al een keer eerder bent geweest. Dan weet je waar je het metrostation moet zoeken op het Syntegra-plein. Vorig jaar kwamen we in het donker daar aan en toen konden we de ingang van de metro niet vinden. Dit jaar was dat geen probleem.

Het hotel gevonden en de kamers zijn ok?, ze zijn niet al te groot en zeker niet luxe maar om er een nachtje te slapen voldoen ze. Er zit een mini-douche en toilet bij en een airco die het gelukkig ook doet.

Op een terras bij het hotel op Oscar gewacht, die was via Parijs gegaan en zou dus een uur later arriveren. Dat werd twee uurtjes later, hij had wat vertraging opgelopen onderweg. Uiteindelijk besloten we om op het terras ook het avondeten te nuttigen en daarna richting de Acropolis te gaan. De maaltijd bleek meer te zijn dan we hadden verwacht. Een toetje kon er dan ook echt niet meer bij, we zaten echt nokkie vol. Volgende keer gaan we de voorgerechten delen en niet meer per persoon ??n voorgerecht, dat is echt te veel van het goede.

De metro naar de Acropolis genomen en ik moet zeggen dat ie bij nacht er ook erg mooi uitziet. Vlakbij de Acropolis hebben we een soort heuvel gevonden van waaruit je een prachtig zicht hebt op Athene. Er waren veel mensen daar aan het genieten van het uitzicht en er was zelfs een gitarist aan het spelen, allemaal erg romantisch....

Nog even door Monesteraki gelopen en toen zaten we alweer in de buurt van het hotel en gingen bij de meeste de luikjes dicht en lagen we rond 12 uur in ons bedje.

 

 

Dinsdag 25 september (aankomst op Milos)

Deze dag verliep iets anders dan gepland. Het begon al met het douchen. Marcel had eerst een douche genomen. Daardoor was het toiletpapier helemaal, althans voor een groot deel, nat geworden en toen moest ik nog naar het toilet. Nu ligt het een beetje aan de indeling van het toilet en kon Marcel er niet echt veel aan doen, maar toch.....

Het ontbijt viel een beetje tegen. Het brood was oud, de jus d'orange smaakte naar water met een kleurtje. De thee was wel goed. Ook het gekookte ei leek wel een paar dagen oud te zijn.

Maar goed, ook dat overleven we wel. Gelukkig waren er ook flakes met melk, die heb ik dan maar genomen, het brood vond ik niet te eten. We besloten om de metro tot aan het vliegveld te nemen. Dat moest kunnen. Dus wij op weg naar de metro. En dat om 8 uur 's ochtends, dus midden in de ochtendspits. Bij de metro aangekomen bleek het behoorlijk vol te zijn. Het was net of je als haringen in een ton moest. Dat duurde maar twee haltes en toen werd het al rustiger.

We waren vroeg op het vliegveld en konden als de eersten inchecken. Marcel pakt zijn portemonnee, althans.... wil die pakken maar vindt niets! Dus eerst denken.... wanneer heb ik hem het laatst gezien? In het hotel waar ie hem in zijn broekzak heeft gestopt. Dus eerst het hotel gebeld, maar daar hadden ze niets gevonden. Toen tot de conclusie gekomen dat ie dan gestolen moest zijn. Hij naar Visa gebeld en ja hoor, er was al voor 600 euro aan kleding mee gekocht. Dus duidelijk: de portemonnee was gestolen. Maar in die portemonnee zat ook zijn ID-kaart, dat was dus echt niet leuk. Naar de politie, die weer de ambassade gebeld en nu maar zien hoe hij een nieuwe ID krijgt. Gelukkig had ik zijn rijbewijs bij me en kon ie die als ID gebruiken voor de binnenlandse vlucht van Athene naar Milos. Dus we kunnen wel gaan varen. Als hij terug komt in Athene moet ie naar de ambassade voor de ID-kaart. Dus mogelijk moet ie dan een dag langer blijven om e.e.a. te regelen.
Op Milos aangekomen zijn we in een Grieks restaurantje lekker gaan lunchen, dat maakte het ontbijt meer dan goed. Straks gaan we met Rod de week bespreken en wat we allemaal moeten meenemen aan eten, althans voor hoeveel dagen.

Rod stelt voor om voor drie dagen eten en drinken mee te nemen. Per persoon komt dat neer op 5 flessen water van anderhalve liter. En dan nog het brood, de groente, vlee, snacks e.d. Dus dat kan nog wel wat worden.

We hebben behoorlijk wat eten meegenomen. De kano's lijken aardig gevuld te kunnen worden. We vragen ons af of we alles wel op kunnen krijgen in drie dagen. Marcel heeft van de ambassade gehoord dat ie de meeste kans heeft om snel een reisdocument te krijgen als ie om 9 uur 's ochtends bij de ambassade aanwezig is.

Dus hij gebeld met Olympic airlines om te zien of ie de reis om kan boeken en op dinsdagavond kan vliegen. Deze zit helemaal vol. Rod adviseert om op de wachtlijst gezet te worden. De maatschappij zal dan naar de bar bellen als er een plaatsje vrij komt.

's avonds lekker gegeten op de Plaka, was erg lekker en gelukkig niet zoveel als gisteren. Dus nu hadden we nog wel ruimte voor een heerlijk ijsje. Twee bolletjes ijs is hier wel twee keer zoveel als in Nederland, dus dat wordt smullen geblazen.

Dit keer op tijd naar bed.

 

 

Woensdag 26 september (eerste vaardag)

Eindelijk gaan we varen. Om 9 uur ontbijt. Een heerlijk ontbijtje dit keer met vers brood.

Marcel werd gebeld door Olympic, de reis kon omgeboekt worden en dat kost niets extra, dat is tenminste nog service. Als ie de reis van KLM om zou boeken dan zou dat 300 euro kosten (dus de prijs van een nieuwe ticket). Hij moet dus op 3 oktober om 16.15 op het vliegveld zijn op Milos om naar Athene te gaan. Daar zal ie dan nog een hotel moeten regelen, maar dat is goedkoper dan een dag later naar huis te vliegen.

Om 10 uur waren we allemaal gepakt en konden we de auto in op weg naar het water. Eerst nog even brood halen voor 3 dagen.
Bij het water alles in de boten pakken. Marcel en Rod gingen de auto's wegbrengen en waren dus even weg.

Toen eindelijk op weg. Het eerste deel nog weinig wind en een aantal mooie grotten om te bekijken waar je ook in kunt varen. Iedereen was erg onder de indruk.

Bij de eerste pauzeplaats lekker het water in gedoken. de temperatuur is best wel lekker.
Het tweede deel van de dag staat er meer wind en moeten we wat meer werken, maar niemand die echt moeite ermee heeft.
Bij de pauzeplaats wordt alvast wat hout verzameld voor het vuur van vanavond. We stoppen onderweg nog op een plekje om nog wat hout te verzamelen. De helft vaart alvast door naar de kampplaats, die hebben al genoeg hout op de boot.

Op de kampplaats blijkt er al een andere bewoner aanwezig te zijn: een ezel. Iedereen vindt het eerst leuk, tot ie eerst met een shirt van Brigitte aan de haal gaat en vervolgens met het eten van Rod.

Ondertussen hebben Marcel en Oscar een stukje hout gevonden wat ze als sleep achter de kano gebonden hebben. Rod zegt al dat ze dat maar een keer zullen doen en inderdaad dit is de eerste en laatste keer dat ze dat doen.

Als maaltijd hebben we een BBQ. Het vlees en de aardappels worden boven het vuur geroosterd, ook hebben we courgettes die geroosterd kunnen worden. Al met al een prima maaltijd.
Na het eten nog aan dit verslagje werken, wat drinken en kletsen en dan naar bed. Morgen weer een dag.

 

 

Donderdag 27 september (tweede vaardag)

Vanochtend wakker geworden en tot de conclusie gekomen dat een ezel in de buurt toch niet zo'n goed idee is. Hij (of was het een zij) had de deksels van de kayaks af gehaald en had het brood en de groente uit de boten gehaald. Dus minder lunch en minder eten vanavond. Dat was even een tegenvaller. We voelden ons net als de deelnemers van Robinson Crusoë, denk je voldoende eten bij je te hebben, komt er een ezel langs om het op te eten!

Maar goed, hij had niet alles gevonden dus we hadden nog wel wat. In ieder geval genoeg om vandaag en morgen te eten.

We waren op tijd op het water en gingen op pad naar Polyaegos waar we vanavond overnachten. Onderweg begon het wat meer te waaien en we moesten een stukje tegen de wind in varen. Een aantal hadden er zin in en zetten flink de vaart erin. Tot Maaike ze tot de orde riep en duidelijk maakte dat niet iedereen even veel ervaring en kracht had. Oeps, even vergeten. We beloofden beterschap en daarna ging het in een wat gematigder tempo verder, het moet tenslotte voor iedereen leuk blijven!

Bij de lunchpauze gingen we nog even het in de boot klauteren oefenen, de Kiwi-methode die we ook wel bij de vereniging een keer geoefend hebben. Iedereen kwam zonder al te veel problemen in de boot. Ook het staan in de boot werd door een aantal geoefend, maar daar was niet iedereen even handig in (ook ondergetekende niet….).

Na de lunch werd de oversteek van Kimolos naar Polyaegos gemaakt. Een oversteek van een uur. Gelukkig was de wind wel weer gaan liggen, dus dat was wel prettig.

Op Polyaegos aangekomen, werd er een korte stop ingelast waar ook het hout voor het houtvuur weer werd verzameld. Marcel moest natuurlijk weer het grootste, dikste stuk meenemen, de uitslover. Maar goed het staat weer op de foto.

Bij de campsite aangekomen, dit keer een prachtig strand bij een baai. Daar eerst even een bad genomen met shampoo. Dat is wel lekker, even het meeste zout en zonnebrand eraf spoelen.

Hier zijn wel geiten in de buurt, nu maar hopen dat ze niet te dicht in de buurt komen en de rest van onze voorraad opsnoepen.

Oscar, Rod en Maarten zijn naar de vuurtoren gewandeld en Marcel, Peter en Dik hebben het eten klaar gemaakt. Pasta met vis, tomatensaus en de overgebleven groenten. Dat gaat zeker smaken!

 

 

Vrijdag 28 september (derde vaardag)

Vandaag om 7 uur opgestaan. Jammer genoeg niet een echt mooie zonsopgang. De geiten zijn gelukkig niet naar ons kamp gekomen, dus onze voorraad is nog dezelfde als gisteren. We varen eerst nog een stuk langs Palyaegos en vinden daar een klein strandje waar we even een korte pauze inlassen. Daarna weer op weg naar Kimolos. We varen langs mooie kusten die iedere keer weer anders lijken te zijn. We zien ook erg witte rotsen. Die werden vroeger gebruikt als basis voor porselein. We zien ook genoeg verlaten mijnbouwgebied.

Vlak voor we de oversteek naar Kimolos pauzeren we nog even kort. Ook hier weer een prachtig strand waar we weer even moeten zwemmen.

In de haven van Kimolos aangekomen gaan we eerst op stap naar een winkel om onze voorraad aan te vullen, we willen vanavond toch ook lekker eten.
Daarna gaan we uitgebreid lunchen in een restaurant aan het water bij de haven. Best wel lekker om weer een keer aan een echte tafel en op echte stoelen te eten.

Op ons eindpunt van de dag aangekomen gingen een aantal lekker zwemmen, even het zweet van de dag eraf spoelen.
Brigitte kreeg eskimoteer training van Rod. Morgen weer en dan weer tot ze het ook kan. Wie weet probeer ik het ook wel weer een keer.

Vanavond zijn Maarten en Oscar aan de beurt voor de maaltijd. Maarten probeert alle saus in een pan te krijgen en dat lukt. Alleen staat ie op dat ene pitje niet zo stevig, is de klem waarmee de pan moet worden vastgehouden niet zo sterk en kantelt de pan kantelt. De saus valt voor de helft uit de pan en op het zand. Maarten probeert nog te redden wat ie kan en er zit uiteindelijk toch nog aardig wat in de pan, alleen knarst het soms wel een beetje.....

Natuurlijk na het eten een kampvuurtje om de avond af te sluiten.

 

 

Zaterdag 30 september (vierde vaardag)

Vandaag was Maarten al weer vroeg op. Hij was al met de vaat aan de gang gegaan.
Het water was zo vlak als een spiegeltje. We vertrokken weer op tijd. Dit keer gingen we weer terug naar Milos. Onze eerste stop was bij een plaatsje waar we wat boodschappen konden doen. We moesten het een en ander aanvullen. Vooral de watervoorraad moest worden aangevuld en het brood voor nog 3 ontbijten en 4 lunches.
Bij de bakker probeerden we wat brood te bestellen. Ze raakten bijna in paniek, zoveel brood konden we niet mee krijgen. Dan hadden ze voor de zondag niet meer genoeg brood. Dus moesten we met andere broden genoegen nemen. Maar goed, we hadden uiteindelijk genoeg brood.

Onderweg ging het gelukkig wat meer waaien, want zo zonder wind wordt het toch wel redelijk warm.

Bij de lunch stoppen we bij een oude verlaten zwavelmijn. Deze is rond 1930 gebouwd en rond 1960 verlaten omdat de prijs van zwavel was gekelderd.
In een van de ruimtes was zelfs nog een compleet bed met matras, kussen en pantoffels te zien en dat na bijna 50 jaar.
Uiteindelijk moesten we ook daar weer verder. Iedereen de boten in en we wilden net vertrekken.... was er nog een boot onbemand. Wie misten we nog? Dik was er nog niet. Maar waar was ie dan? Na wat zoekwerk gevonden, hij was een dutje gaan doen, waren we hem bijna vergeten.....

Hierna ging de tocht verder naar de saunagrot. Hier moet je naar toe zwemmen. Het is hier erg warm, hoe hoger je komt hoe warmer het wordt.

Daarna naar onze kampplaats gevaren. Op het strand staan drie restaurants. We hoeven vanavond niet te koken. Rod gaat vanavond naar huis en komt ons morgenochtend weer vergezellen.

We zoeken een restaurant uit en gaan daar lekker eten. Vanavond zullen we wel vroeg er in liggen, geen kampvuur vanavond.

 

 

Zondag 1 oktober (vijfde vaardag)

Vanochtend waren we weer op tijd op. Nog voor Rod er was stonden we al klaar om te vertrekken. We hadden nog steeds niet al te veel wind.

Vandaag varen we de rest van de zuidkant. We kunnen vandaag nog in de luwte van het eiland varen. Onderweg komen we langs een aantal grotten, een aantal daarvan zijn zo donker dat we er met koplampje in moeten.

We komen ook langs en door mooie doorgangen. Er zijn tunnels en bogen te zien en we maken de nodige foto’s.
Bij de lunchplaats zien we een bootje aanleggen met mensen die kennelijk zijn wezen vissen en ze hebben nogal wat gevangen. Rod gaat kijken of ie een visje kan aanschaffen. In ruil voor een glaasje ouzo in de bar van Petronella krijgt hij een hele vis mee. En niet zo'n kleintje ook. deze gaat mee in de kano bij Ria. Zij heeft ook aangeboden om de vis schoon te maken. Zij liever dan ik, ik ben toch al niet zo’n visliefhebber. Maar voor de liefhebbers: verser kun je niet krijgen!

's Avonds gaat de vis op de BBQ. Rod zorgt voor de maaltijd vanavond. Dat wordt Griekse salade, worstjes en gebakken aardappels en niet te vergeten geroosterd brood met olijfolie en oregano en een beetje zout.
De vis was prima gelukt volgens de liefhebbers. (Toen we weer terug waren na de toch hebben we uitgezocht welke vis het was, het was een blauwbaars, ook wel zeepiranha genoemd)

Rod voert vanavond een experiment uit. HIj gaat proberen brood te bakken. Hij heeft meel meegenomen, mengt dit met wat water en kneedt het tot een bol. Dan gaat het in een pan. Er wordt een gat gegraven waar de gloeiende kolen in gaan. Pan erop, deksel erop, afdekken met een hete steen en dan zand erop en dan een nachtje laten staan. En dan morgen zien of het gelukt is.

Morgen schijnen we veel tegenwind te krijgen, maar dat zien we dan wel weer.

 

 

Maandag 2 oktober (zesde vaardag)

Het brood was wonderwel goed gelukt. Iedereen was er erg over te spreken. Het zag er inderdaad goed uit.

Vandaag was iedereen snel klaar. We waren om 7 uur opgestaan en om half 9 zaten we alweer op het water. En dan was er nog wel bacon met eieren voor het ontbijt.

En inderdaad is het harder gaan waaien vandaag. Dus hoe eerder we op het water zitten des te beter. Zodra we om de hoek komen zien we inderdaad al aardig wat golven. Maaike verbaast iedereen door direct flink door te gaan varen. Ze vermaakt zich (tot haar eigen verbazing) wel in de golven.

Het eerste stuk vind ik ook nog wel leuk om te doen. Er is inderdaad wel veel wind, maar de golven vallen nog wel mee en tegen de wind in komen is nog geen probleem.

Als we onderweg zijn komen we nog door wat mooie gebieden met tunnels waar je doorheen kunt varen, erg mooi allemaal.

Ondertussen worden de golven steeds hoger en de wind sterker. We stoppen even in een inham uit de wind om weer even te hergroeperen en even op adem te komen.
Dan is het nog zo'n 100 meter naar de pauzeplaats. Rod en een aantal van de heren gaan eerst op onderzoek uit om te zien hoe het bij de gewenste pauzeplaats is. Ik blijf nog bij de rest wachten, laat de heren eerst maar gaan kijken. Maar Rod roept me, ik moet ook met de eerste groep mee. Dus ik volg dan maar en zie wel hoe het gaat.
We gaan eerst door een doorgangetje, wel leuk, en komen dan midden in de golven terecht. Dat is minder leuk. Er lijkt hier nog meer wind te staan en nog hogere golven. Ik herinner me dit stuk nog van vorig jaar. Toen hadden we hier ook al zoveel wind. Om bij de pauzeplaats te komen moet je een stuk haaks op de wind varen en ik zie dat even niet zitten. Hoge golven (tussen de 2 en 3 meter) en veel wind van opzij. Gelukkig zijn Peter en Brigitte achter me en ik wacht tot zij er zijn. Ik heb even wat morele steun nodig…. Maar iedereen haalt het en we kunnen even op adem komen en onze notenrepen opeten.
Bij aankomst begint Rod een beetje te mopperen, direct nadat ik het eerste groepje was gevolgd waren de anderen ook gaan varen en dat was niet de bedoeling geweest. Communicatiefoutje, kan gebeuren.

Rod maakt duidelijk dat we het volgende stuk toch echt als een groep bij elkaar moeten blijven.
Als we de lagune uit varen zijn er nog steeds flinke golven, echt blij ben ik er niet mee. Doordat Brigitte de bocht wat te ruim neemt, ze dacht dat dat moest ivm rotsen aan de rechterkant van de uitgang, lukt het haar niet meer goed om de kayak tegen de wind in te krijgen. Rod roept naar Marcel dat ie Ria moet gaan slepen, haar tempo ligt te laag om snelheid tegen de wind te krijgen. Zelf sprint ie naar Brigitte om haar te helpen en te slepen zodat ze wat makkelijker tegen de wind in komt. Het slepen is niet echt slepen, de gesleepte moet echt wel zelf varen. Alleen blijft de boot dan beter op koers waardoor de gesleepte niet al zijn/haar kracht kwijt is aan het corrigeren van de boot. Aangezien Ria niet gesleept wil worden, maar Marcel gelijk flink de vaart erin zet moet ze wel sneller gaan varen en dat doet ze dan ook.

Uiteindelijk varen Marcel, Maarten, Ria en ik voorop en we zijn al gauw de rest van de groep kwijt. Maar dat gaat toch al snel met deze golven, dan zie je elkaar op een gegeven moment niet meer.

In de tweede groep blijkt dat ook Maaike gesleept moet worden, ook zij heeft moeite met de boot op koers te houden. Ook Dik komt in de problemen als zijn boot door de wind gedraaid wordt en hij de boot niet meer zelf tegen de wind in krijgt.

Dus een beetje brak komen we aan bij onze stopplaats. Dik is bekaf en er zijn er meer die het even gehad hebben. Ikzelf voel met ook niet echt lekker, ben misselijk en mijn darmen spelen op. Dus even pauzeren hebben we wel nodig.

We hebben met windkracht 6 tegen gevaren en dat is toch wel erg zwaar. We besluiten om tot drie uur te wachten om te zien of de wind minder wordt. De voorspelling is dat de wind terug gaat naar 5 vanavond en morgen begint met 4 en eindigt met 2.

Om 3 uur besluiten we om hier te blijven en morgen een stuk terug te varen. Marcel moet immers ook weer op tijd terug zijn als ie het vliegtuig naar Athene wil halen. Rod vind dat we de juiste beslissing hebben genomen. Zelf ben ik ook wel blij, door al die spanning op het water zijn mijn darmen aardig van slag. Gelukkig heeft Brigitte Diacure bij zich en na een uurtje begint die te werken en voel ik me ook weer wat beter.
Misschien morgen ook wat nemen bij het ontbijt? Om de darmen alvast tot rust te brengen?

We brengen de rest van de dag door op het strand. Iedereen, behalve Maarten en ik, besluiten om naar boven te klauteren en een wandeling over de toppen van de bergen hier te maken. Ik vind het te steil, naar boven zie ik nog wel zitten, maar naar beneden niet. Dus blijf ik maar liever beneden.

Dus terwijl zij zich warm maken met de wandeling, ga ik lekker zwemmen en geniet van het zonnetje.

Als ze terug komen hoor ik dat daar boven resten van een mijn te vinden zijn. Maar niemand had een lampje mee genomen, dus zijn ze niet binnen gaan kijken.

's avonds wordt een lekkere macaronimaaltijd klaargemaakt en Rod probeert weer een brood te bakken, de vorige was goed gelukt, dus.... Maar deze keer heeft ie gewone bloem bij zich, zonder gist. Dus we verwachten niet dat het wat gaat worden dit keer en dat zeggen we ook, maar Rod denkt dat het zo ook moet lukken. We zien het morgen wel.

Rod belt nog naar huis voor de weersvoorspelling van morgen. Deze zijn goed, beginnend met 4 en afnemend naar 2.

Er wordt besloten om morgen een stukje te varen naar het noorden en dan te zien hoe het water is. Mogelijk kunnen we toch het rondje nog afmaken.

We zien het morgen wel.

 

 

Dinsdag 3 oktober (laatste vaardag)

Vanochtend vroeg op gestaan. Als we het rondje af willen maken, moeten we om 8 uur vertrekken. Er is niet veel ontbijtspul meer en we zitten inderdaad om 8 uur op het water.
Het ziet er rustig uit. We denken dat het gaat lukken. Er zijn nog wel golven, maar deze zijn minder hoog en sterk dan gisteren en de wind is beduidend minder geworden.

Ria en Maaike mogen vooraan beginnen. Rod denkt dat deze beter het tempo kunnen bepalen.
Ria heeft er zin in, misschien ruikt ze de stal al? En zet er flink de vaart in. Hoezo niet snel kunnen varen?
Ook Maaike vaart goed door, ze hebben beide veel geleerd deze vakantie, hun vaartempo en technieken zijn duidelijk verbeterd. Maar om daar nu mee te wachten tot je met wind 6 vaart....?

Vandaag dus wel lekker varen. iedereen heeft er plezier in. Er wordt zelfs nog gezongen onderweg en we zien allemaal lachende gezichten, dat was gisteren wel anders.

Om op tijd terug te zijn moeten we vandaag 20 km varen. Dus niet veel en lange stops. We pauzeren eerst op een stenig strandje waar een oude mangaanmijn was. Deze is al heel lang geleden gesloten, rond 1925. Door de Duitsers in de WW2 weer even geopend, hadden het materiaal kennelijk nodig. Nu liggen er veel restanten van de mijn en jammer genoeg hebben we niet de tijd om uitgebreid te gaan kijken. Marcel moet op tijd terug zijn om het vliegtuig te halen.

De tweede stop is op een mooi zandstrand. Daar lekker gezwommen, voor het laatst deze vakantie. En nog even geluncht met verse tomaat, komkommer, vis (uit blik) en nog wat andere restanten.

Toen het laatste stuk weer terug naar ons beginpunt. Hebben we toch nog het eiland gerond.
Marcel vertrekt als eerste zodat ie snel kan douchen en zijn spullen kan inpakken zodat ie op tijd naar het vliegveld kan gaan.
Het kanodeel zit erop. Morgen vliegen we allemaal weer terug naar huis, alleen Brigitte en Peter blijven nog wat daagjes langer. En Oscar blijft nog een dag langer in Athene en neemt een dag later het vliegtuig terug.

Vanavond lekker nog uit eten hier en mijn tas inpakken en dan zit het er morgen allemaal weer op.

Het was een mooie week en de groep was hartstikke gezellig. Geen verkeerd woord is gevallen. Wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar, wie weet een andere bestemming, een andere keer?


Vaarders:
Brigitte en Peter
Ria
Maaike
Oscar
Maarten
Dik
Inge en Marcel

Wie dit ook leuk lijkt: we hebben dit middels www.seakayakgreece.com georganiseerd.